တံတားဟာျမစ္ကမ္းနဖူးေတြေပၚကိုေမးတင္ထားတယ္
သူ႕ရဲေျခဆံလက္ဆံေတြကေျမသားတေနရာဆီကိုအခန္သားကုပ္တြယ္ထားတယ္
စီးေနတဲ့ေရအလ်ဥ္ကသူ႕ကိုပြတ္တိုက္ရင္းက်ီစယ္သြားတယ္ မ်ားေသာအားျဖင့္သူမသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတတ္တယ္
သူ႕အေပၚမွာ၀န္အျပည့္နဲ႕ယာဥ္ေတြ/အေၾကာင္းေၾကာင္းနဲ႕လူေတြဥဒဟို
ခါးနာလွခ်ည္ရဲ႕လို႕သူမျငီးျငဴမျငဴစူခဲ့ပါဘူး
စည္းကမ္းမဲ့တဲ့လူေတြရဲ႕ကြမ္းတံေတြးေတြ
အေငြ႕မေသေသးတဲ့ေဆးလိပ္တိုေတြနဲ႕
ၾကြပ္ၾကြပ္အိပ္ေတြကိုသာသူစိတ္ပ်က္တာပါ
သူဟာအဆင့္အတန္းမခြဲျခားတတ္ဘူး
ငါးအစေခြးအလယ္ငွက္အဆံုးသူထိေတြ႕တယ္
သဘာ၀တရားၾကီးကိုသူေကာင္းေကာင္းလက္ခံတယ္
သူ႕မွာျငင္းဆန္ပိုင္ခြင့္/ေရြးခ်ယ္ပိုင္ခြင့္မရိွသလို
အမ်ားထင္သလိုလည္းသူဟာမာနမၾကီးတတ္ဘူး
ေႏြဆိုေျခာက္ေသြ႕ မိုးဆိုရြဲစို ေဆာင္းေတြမွာခိုက္ခိုက္တုန္ခဲ့ဘူးတယ္
အခ်ိန္ေတြကၾကာလွျပီေပါ့
သည္ဘက္ကမ္းကသြားရင္ဟိုဘက္ကမ္းေရာက္တယ္
ဟိုဘက္ကမ္းကသြားရင္သည္ဘက္ကမ္းေရာက္တယ္
တံတားကေတာ့ဘယ္မွမေရာက္ဘူး
တခါကက်ီစယ္သြားတဲ့ေရေတြေတာင္
မိုးေတြအျဖစ္နဲ႕သူ႕ကိုထပ္က်ီစယ္တယ္
ေမွာက္လ်က္လားပက္လက္လားေတာ့မသိ
သူကေတာ့ျမစ္အေပၚမွာကန္႕လန္႕ၾကီး
ဘယ္ကိုမွသူမသြားဘူး
သူကဒီဇာတိဖြား
သူရွင္သန္ရာဒီေရေျမကိုပဲသူခ်စ္တယ္တဲ့
ခင္ဗ်ားတို႕ၾကားတတ္ရင္ ရင္ဘတ္ေတြဖြင့္ထားလိုက္ပါ။ ။
ကဗ်ာအေဟာင္းေလးပဲ ဆိုပါေတာ့။
အသစ္ေတြေရးရမွာ ျငီးေငြ႕ေနတာနဲ႔ အေဟာင္းေလးေတြပဲ ျပန္တင္မလားလို႔။
No comments:
Post a Comment