၂ရက္ေန႔မနက္ျမန္မာႏိုင္ငံကိုကၽြန္ေတာ္ျပန္ေရာက္တယ္။ေရာက္ေရာက္ျခင္းshock႐ိုက္သြားတယ္။။
လူေတြေတာ့ေတာ္ေတာ္မ်ားသား။ဖုန္ထူထူေနပူပူလူ႐ႈပ္႐ႈပ္နဲ႔ေတာ္ေတာ္ကိုစိတ္ပ်က္သြားပါတယ္။
ေစ်းေတြကလည္းၾကီးလိုက္တာတအားပါပဲ။ပိုက္ဆံေတြကေတာ့ကိုင္ေတာင္မကိုင္ရက္စရာေလးေတြ။
အိမ္က်ေတာ့လည္းခိုအိမ္ေလးေတြ။မီးကပ်က္ေနေသးတယ္။စိတ္ဓါတ္ကဘံုးကနဲက်သြားတယ္။ဒုကၡပါပဲငါဘယ္လိုေနရမလဲေပါ့။ကိုယ္ကပိုက္ဆံရွိတဲ့ေကာင္မဟုတ္ေတာ့လည္းခက္တယ္။အင္တာနက္သံုးေတာ့လည္းဘာမွဖြင့္မရ။ဖြင့္လို႔ရေတာ့ေရးခ်င္စိတ္ကေပ်ာက္။ခက္တယ္။ေလာေလာဆယ္ေတာ့အိပ္စားလုပ္ေနတယ္။ပ်င္းေတာ့ပ်င္းလာျပီ။အိမ္ကေတာ့ေက်ာင္းျပန္တက္ခိုင္းတယ္။၅ႏွစ္ေလာက္အဆက္အသြယ္ျပတ္ေနေတာ့ဘယ္ကစျပီးေက်ာင္းျပန္အပ္ရမယ္ဆိုတာမသိေတာ့ဘူး။သူငယ္ခ်င္းေတြလည္းသိပ္မရွိ။ရ်ိတဲ့ေကာင္ေတြကလည္းအိမ္ေထာင္တဖက္အလုပ္တဖက္နဲ႔ကိုယ့္ေနာက္ဘယ္သူမွမလိုက္ေပးႏိုင္ၾကဘူး။စိတ္ေတာ္ေတာ္ပိန္ေနျပီ။အလုပ္ပဲလုပ္ခ်င္တယ္။အလုပ္တဖက္နဲ႔သင္တန္းတက္ရင္းကိုယ့္ေျခေထာက္ေပၚကိုယ္ရပ္ခ်င္တယ္။အသက္ကလဲတျဖည္းျဖည္းၾကီးလာျပီေလ။လုပ္ခ်င္တာေတြလုပ္မရေတာ့နည္းနည္းေတာ့ညစ္မိတယ္။ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲမသိဘူးေလာေလာဆယ္ေတာ့ကၽြန္ေတာ္အရာရာမွာတိုင္ပတ္ေနတယ္။စာလည္းမေရးျဖစ္ဘူး။
Mar 5, 2009
Subscribe to:
Posts (Atom)