အိမ္ျပန္ခ်ိန္

အိမ္ျပန္ခ်ိန္ဟာ...ဒီရက္ပိုင္းထဲမွာ...(ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္မယ္)
အိမ္ျပန္ခ်ိန္ဟာ...ဒီလပိုင္းထဲမွာ...(ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္မယ္)
အိမ္ျပန္ခ်ိန္ဟာ...ဒီႏွစ္ထဲမွာ...(ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္မယ္)
အိမ္ျပန္ခ်ိန္ဟာ...မနက္ခင္းေလးမွာ...(ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္မယ္)
အိမ္ျပန္ခ်ိန္ဟာ...ညေနပိုင္းမွာ...(ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္မယ္)
အိမ္ျပန္ခ်ိန္ဟာ...ညခ်မ္းခ်ိန္မွာ...(ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္မယ္)
အိမ္ျပန္ခ်ိန္ဟာ...တနလၤာေန႔...(ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္မယ္)
အိမ္ျပန္ခ်ိန္ဟာ...မိုးရာသီထဲမွာ...(ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္မယ္)
အိမ္ျပန္ခ်ိန္ဟာ...မိုးရြာတဲ့ေန႔...(ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္မယ္)
အိမ္ျပန္ခ်ိန္ဟာ...မိုးမရြာတဲ့ေန႔...(ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္မယ္)
အိမ္ျပန္ခ်ိန္ဟာ...မိုးရာသီထဲက မိုးရြာတဲ့ တနလၤာေန႔...(ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္မယ္)
အိမ္ျပန္ခ်ိန္ဟာ...မိုးရာသီထဲက မိုးမရြာတဲ့ တနလၤာေန႔...(ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္မယ္)
အိမ္ျပန္ခ်ိန္ဟာ...လူသိရွင္ၾကား...(ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္မယ္)
အိမ္ျပန္ခ်ိန္ဟာ...လူမသိသူမသိ...(ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္မယ္)
အိမ္ျပန္ခ်ိန္ဟာ...အိမ္ကိုျပန္တဲ့အခ်ိန္...ျဖစ္တယ္
အိမ္ျပန္ခ်ိန္ဟာ...စိတ္ကူးယဥ္လို႔...ေကာင္းတယ္။   ။

ဒီဇာတ္လမ္းဟာ စိတ္ကူးယဥ္ဝတၳဳျဖစ္တယ္

အစ။   ။ အခ်စ္နဲ႔စစ္မွာ
           မတရားတာမရွိဘူးသီတာ
           ပိုင္ဆိုင္မႈအတြက္
           သိမ္းပိုက္ျခင္းပဲရွိတယ္။

အလယ္။   ။ငိုေနတဲ့မ်က္လံုးေတြမွာ
               အမုန္းေတြကိုေတြ႕တယ္
               ျပံဳးပါဦးလား သီတာရယ္
               တဘဝလံုးစာမုန္းရေလာက္ေအာင္
               ငါ့အခ်စ္ေတြက အျပစ္ျဖစ္ခဲ့ျပီလား။

               မုန္းပါသီတာ
               ရံႈးသူမွမဟုတ္ပါဘူး
               ႏိုင္တယ္ထင္မိရသူရဲ႕ရင္ထဲမွာလည္း
               မ်က္ရည္စေတြနဲ႔ပါ။


အဆံုး။   ။ကိုယ္ကခ်စ္မိသူပါသီတာ
            အခ်စ္တခုတည္းသိခဲ့သူမို႕
            အျပစ္ရွိခဲ့တယ္ဆိုလည္း
            သီတာရယ္...
            မင္းလက္နဲ႔ငါ့ကိုသတ္
            ျပီးမွ ငါ့ရင္ကေနထြက္ပါ။

            ခ်စ္သူရဲ႕အမုန္း
            ေအးစက္တဲ့အျပံဳးေတြနဲ႔
            တေလာကလံုးကို
            ကိုယ္အရႈံေပးလိုက္တယ္
            မင္းေပ်ာ္ပါေစ သီတာ။

ေနာက္ဆက္တြဲ။   ။မခ်စ္သူနဲ႔အတူေနရတဲ့ငရဲ
                       ခ်စ္သူနဲ႔ခြဲေနရတဲ့ငရဲထက္
                       ခ်စ္မိတဲ့ငနဲရဲ႕ဘဝဟာလည္း
                       ငရဲအမွ်ပူေလာင္ရတယ္ဆိုတာ
                       ခ်စ္မိခဲ့သူသာ အသိဆံုးပါ။

ဒါေပမယ့္လည္း သီတာရယ္...။   ။

ေအာက္ေျခလူတန္းစား အထက္လႊာ

ညီေလးေရ...
ကမၻာၾကီးရဲ႕ တေနရာစီမွာ
မင္းနဲ႔ငါ
ကိုၾကီးေရ...
မတူညီတဲ့ ယဥ္ေက်းမႈေတြၾကားမွာ
မင္းနဲ႔ငါ
ကိုယ့္ဘဝကို ကိုယ္ရွာေဖြၾကရင္းနဲ႔ပဲ
မိသားစုဘဝ ေႏြးေထြးမႈကို
ေအးစက္စက္ ခံစားေနတတ္ခဲ့ၾကျပီ။

ေခတ္ၾကီးကိုလက္ညိွဳးထိုး
စနစ္ကိုလက္ညွိဳးထိုး
ေနာက္ဆံုးကြာ
ကံၾကမၼာကိုပဲ အျပစ္တင္ရင္း
အသက္ေတြသာၾကီးသြားၾကတယ္
ဘဝေတြကေတာ့
ေခြးလ်က္တဲ့ထညက္ေတြလို
တ ျဖည္း ျဖည္း နဲ႔ လံုး...ပါး...ပါး...ခဲ့။   ။

မီး

ဒီ​လို​နဲ​႔...တေ​န​႔ျ​ပီး​တေ​န​႔ အခ်ိ​န​္ေ​တြ​သာ​ကုန္ခဲ့​တ​ယ​္။
ငါ့​မွာ လက္ဆုပ္လက္ကို​င​္ျ​ပ​စရာ​ဆိုလို​႔ ဒါဏ္ရာ​ေ​တြ​ပဲ​ရွိ​တ​ယ​္။
ဘဝ​က​မ​မွား​ဘူး။ငါ​က​မွား​ခဲ့​တာ။
ငါ​က ဘဝကို မွား​ခဲ့တာ။