မင္းသိပါတယ္

ဒီလိုပါပဲ။မင္းဘ၀နဲ႔မင္း ငါ့ဘ၀နဲ႔ငါေပါ့။ဘယ္လိုလုပ္ျပီးတူညီႏိုင္မွာလဲ။ငါ့အေၾကာင္း မင္းသိသ
ေလာက္ မင္းအေၾကာင္းလည္း ငါသိေနတာပဲ။အေရးမၾကီးပါဘူးကြာ။ကိုယ့္အေၾကာင္း ကိုယ္
သိရင္ ျပီးတာပါပဲ။ငါဘာကိုဆိုလိုလဲ မင္းသိပါတယ္။လူဆိုတာကိုယ့္ကိုကိုယ္ နားလည္ရတယ္။
ဗလာဗလာစကားေတြေျပာျပီး မင္းငါ့ကိုဆက္ဆံေနလည္း မင္းရဲ့စိတ္ထဲမွာ အကန္႔အကန္႔ေလး
ေတြ ရွိတယ္ဆိုတာ ငါသိေနတယ္။ခနဲ႔တဲ့တဲ့ ရိေထ့ေထ့ စကားလံုးေတြက ငါ့ကိုဗုံးမွန္ေစတယ္
ဆိုတာ မင္းသိပါတယ္။ဒါေပမယ့္ကိုယ့္လူ ငါဆိုတဲ့ေကာင္က မ်ိဳခ်ထားတတ္တယ္ဆိုတာ မင္း
ထပ္ျပီးသိထားဖို႔လိုတယ္။ေညာင္ျမစ္ေတြတူးတဲ့အခါ ပုတ္သင္ဥေတြေပၚၾကတယ္ ဆိုတာသိမွာ
ေပါ့။no 1 perfect တဲ့ကိုယ့္လူ။ဘယ္သူကဘာေကာင္ဆိုတာ ကိုယ့္ကိုကိုယ္သိၾကတာပဲ။ဘ၀
ဆိုတာက ရပ္တန္႔ေနတာမွမဟုတ္တာ၊အခ်ိန္အတိုင္းအတာတခုအတြင္းမွာ တခ်ိဳ႕အရာေတြကို
ေျပာင္းလဲလို႔ရတယ္။ဆိုပါစို႔ ငါတို႔တေယာက္ဆီမွာ ဖြံျဖိဳးတိုးတက္မႈေတြရွိတယ္။ဒါေပမယ့္ တူညီၾကမွာေတာ့ မဟုတ္ဘူး။တခ်ိဳ႕တခ်ိဳ႕ေသာအရာေတြ ငါမစြမ္းေဆာင္ႏိုင္သလို မင္းလည္း
ဒီလိုပါပဲ။ဘ၀ကိုတည္ေဆာက္ၾကရာမွာ ျပီးခဲ့တဲ့အေၾကာင္းအရာေတြ ငါျပန္မေျပာလိုဘူး။ကိုယ့္
ေျခေထာက္ေပၚကိုယ္ရပ္ ကိုယ့္ႏွာေခါင္းနဲ႔ကိုယ္အသက္႐ႈ။ဆိုလိုရင္းေတြက ရွင္းပါတယ္။အေပါ
စားဆန္တဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြ၊အရိပ္လိုတေစၦေျခာက္ေနမယ့္အေၾကာင္းအရာေတြ။ငါေမး
ၾကည့္မယ္ကိုယ့္လူ မင္းရဲ့စိတ္ဟာလံုျခံဳျပီလား။ရွက္တတ္ရင ္ေသလို႔ရတယ္တဲ့။တခ်ိဳ႕ေတြက
ေျပာၾကတာပဲ။ရွင္းခ်က္ထုတ္ရန ္အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြ ရွိရင္ေျပာပါ။ေစာ္ကားတိုက္ခိုက္သလို
ျဖစ္သြားရင္ေတာ့ စိတ္မေကာင္းပါဘူး။ငါဆိုတဲ့ေကာင္က ဒီအတိုင္းပဲ။ေျပာခ်င္ရာေျပာ လုပ္ခ်င္ရာ
လုပ္တတ္တာ မင္းအသိ။မတူညီတဲ့အရာေတြကို တန္းမၫွိခ်င္စမ္းပါနဲ႔။ေက်ာ္တက္လို႔ရရင္ ေက်ာ္
တက္သြားေပါ့ကြာ။အေၾကာင္းတိုက္ဆိုင္လာတဲ့တေန႔ ၾကိဳး၀ိုင္းထဲမွာ ငါတို႔ျပန္ေတြ႕ၾကႏိုင္တယ္။
မဟုတ္ရင္လည္း ၀ိုင္းအျပင္မွာေပါ့ကြာ။ ။