ပု႐ြတ္ဆိတ္တေကာင္ရဲ႕အေၾကာင္းကိုဆမ္းမားဆက္မြန္ကဒီလိုေျပာခဲ့တယ္
ျဖစ္ခ်င္တာနဲ႕ျဖစ္သင့္တာေတြဗ်ာမ်ားေနတုန္း
အလိုလိုျဖစ္ျဖစ္သြားရတဲ့ေကာင္ပါ
ၾကာေတာ့လည္းျဖစ္သလိုေနတတ္ခဲ့တယ္
တခါတေလေတာ့လည္း႐ႊဲ႕ေစာင္းေစာင္းနဲ႕ေပါ့
ဘ၀ေပးကိုကတ႐ြတ္တိုက္ ကန္႕လန္႕
႐ုန္းကန္ျခင္းကိုျပဌာန္းထားတယ္
ဘ၀မွာဘာမွသိပ္ျပီးမထူးဆန္းေတာ့ဘူး
အသိနဲ႕အ႐ွိကိုသတိနဲ႕ကပ္တယ္
စိတ္ကိုကိုယ္နဲ႕ကပ္တယ္
တခ်ိဳ႕လူေတြကလူလူခ်င္းတြက္ကပ္တယ္
ငါကေတာ့ကတ္သီးကတ္သတ္ေတြးတယ္
အဲ့ဒါေၾကာင့္နဲ႕တူတယ္
ဘ၀ကလည္းေျခာက္ကပ္ကပ္နဲ႕
အိတ္ကပ္ေတြကစုတ္ျပတ္ပိန္ကပ္ေနလိုက္တာ
စိတ္ကူးနဲ႕လက္ေတြ႕ကြာဟတဲ့ေလာကမွာ
ယံုၾကည္ခ်က္ေတြကိုခဏထံုးတို႕ထားျပီး
လိုအပ္ခ်က္မ်ားစြာကိုလိုက္ျဖည့္ဆည္းေနရတယ္
ဘယ္အရာမွမျမဲဘူးဆိုတာငါသိလည္း
ေျခကုပ္ျမဲေအာငါေတာ့အသက္ကိုမွန္မွန္႐ႈရတယ္
အလိုလိုၾကီးလာတဲ့အသက္ကိုဆင္ေျခေပးမယ္
အူမေတာင့္တဲ့အခါသီလေစာင့္ပါမယ္
ေမွာင္ေနတဲ့အခါေမွာင္ေနသလို
လင္းေနတဲ့အခါလင္းေနသလ္ု
လိုေနတဲ့အခါလိုေနသလို
ပိုေနတဲ့အခါပိုေနသလို
ဘာလိုလိုညာလိုလိုေပါ့
မ်ိဳခ်လို႕ရတဲ့ဟာဆိုမ်ိဳခ်လိုက္ရတယ္
မဟုတ္ရင္ခါးသြားတတ္တယ္
အခ်ိန္ကႏွစ္၂၀ေက်ာ္သြားျပီ
အတိုင္းအတာတခုထိငါရင့္က်က္ရေတာ့မယ္
ကိုယ္႕ကိုကိုယ္ထိန္းသိမ္းမွခက္ခဲမွန္းငါသိလိုက္ရတယ္
ငါ့ရဲ႕အ႐ိုးေတြေတာ္ေတာ္ရင့္ေနျပီ
မနက္ဖန္ဟာမဆက္ဆံဘူးေသးတဲ့သူစိမ္းတေယာက္လို
အတင္းအဓၶမတိုး၀င္လာတယ္
ငါကရပ္ၾကည့္ေနဆဲ
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment