ညေန
႐ြက္ေၾကြတို႔ လဲေလ်ာင္းလွ်က္
ေလေျပ
ညင္သာစြာ ထိတို႔ေဆာ့ကစား
ဆည္းဆာ
အေမွာင္ေတြက လက္တကမ္းမွာ
ဆိုညည္းၾကပါ
ႏႈတ္ဆက္တဲ့အခါ ေၾကကြဲသီခ်င္းေတြ
ငါက နားေတြခါးေနရတယ္
အလင္း
ငါ့ရင္ထဲက စူးရွေဖာက္ထြက္သြား
ႏႈတ္ခမ္း
အညင္သာဆံုး ႏူးညံ့မႈေတြနဲ႔
အနမ္း
ငါ့၀ိဥာဥ္တခုလံုး ပ်က္ေၾကြခဲဲ့တယ္
ဆႏၵေတြ မတူညီၾကေတာ့တဲ့အခါ
ၾကိဳးမွ်င္ေတြလို တစစီ(ငါတို႔ေတြေလ)
အနီးဆံုးေ၀းခဲ့ရတယ္
(ျပီးေတာ့)အေ၀းဆံုးေ၀းသြားခဲ့ရ
ငါ့ရဲ႕ရင္ဘတ္တျခမ္းက ေသသြားျပီ
ညေနခင္းကို ကဗ်ာနဲ႔ျမည္းတယ္
မပီမသ သီခ်င္းေတြဆိုတယ္
ညအိပ္ရာ၀င္တိုင္း အိပ္မက္မမက္ဖို႔
ငါဆုေတာင္းတယ္
ဖရိုဖရဲ ျဖစ္တည္မႈေတြနဲ႔ ငါ
ေတာ္ေတာ္ေလးေတာ့ က်င့္သားရေနျပီ
ည
တိတ္ဆိတ္၊နက္႐ိႈင္း၊ေျခာက္ျခား
အေမွာင္မွာ ငါ့ကိုယ္ငါလင္းထားတယ္
ဘာကိုမွ မလိုေေတာ့ဘူး။ ။
No comments:
Post a Comment