အစီအစဥ္တက်မဟုတ္ဘဲမက္ခဲ့တဲ့အိပ္မက္ကို
ျပန္ေျပာျပဖို႔လိုမလိုကၽြန္ေတာ္ေတြးတယ္
အဲ့ဒီမွာကဗ်ာေလးတပုဒ္ကိုသတိရမိတယ္
လူအအိပ္မက္တဲ့
ကၽြန္ေတာ္ကေရာစကားေတြေျပာတတ္ပါ့မလား
ကိုလူအေျပာခဲ့တဲ့ေရအိုင္ငယ္ေလးေတာင္ျဖစ္ပါ့မလား
ကၽြန္ေတာ္ေတြ႕ခဲ့တာေတာ့ပင္လယ္မဟုတ္တာေသခ်ာတယ္
ေကာင္းကင္ျပာျပာၾကီးရဲ့ေအာက္ကဆူးေလလမ္းမၾကီးရယ္
လမ္းေလွ်ာက္ေနတဲ့ေကာင္ေလးနဲ႔ေကာင္မေလးရယ္
ပီေကတခု၊ေခ်ာကလက္တေတာင့္
ထီးတေခ်ာင္းနဲ႔မိုးစက္ပြင့္မ်ား
ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲေအးစက္သြားတဲ့အခ်ိန္က
မနက္၃နာရီ
စကားေတြျပန္ၾကားတယ္
အိပ္မက္ကိုျပန္ေတြးၾကည့္ရင္းအတိတ္ကိုသတိရ
ကၽြန္ေတာ့္ရင္ေတြေမာလာတယ္
မင္းစိတ္ထဲမွာေရာဘယ္လိုရွိေနဦးမွာလည္း
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့၈ႏွစ္နီးပါးမက္ခဲ့ရတာေတာင္မွ
ျပန္ေျပာျပဖို႔ေတြေ၀ေနတုန္းပါပဲ။ ။
No comments:
Post a Comment