စိတ္ထဲရွိတာ

ကၽြန္ေတာ္ ကုိယ့္ကိုကိုယ္စိတ္ပ်က္ေနတယ္။အေၾကာင္းရင္းကေတာ့ ကိုယ့္စိတ္ကိုယ္မနိုင္လို႔ပါပဲ။
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ထိန္းေနရင္းန႔ဲမွ အျပစ္ေတြလုပ္မိေနတယ္။အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္ကၽြန္ေတာ္ေသခ်င္တယ္။
မိသားစုဆိုတဲ့သံေယာစဥ္ေလးေၾကာင့္ရယ္ မျပီးျပတ္ေသးတဲ့ဆႏၵေတြေၾကာင့္ရယ္သာ ဆက္ရွင္သန္
ေနျဖစ္တာ။တခါတေလ ကၽြန္ေတာ္ေတြးမိတယ္။ငါေသသြားရင္ဘာျဖစ္မလဲေပါ့။ဘယ္သူေတြကငိုမွာလဲ။
ဘယ္သူေတြ၀မ္းသာၾကမလဲ။ဘယ္သူေတြ၀မ္းနည္းၾကမလဲေပါ့။ေသဖို႔အတြက္ ဘာမွေတာ့ကၽြန္ေတာ္
မျပင္ဆင္ရေသးဘူး။လတ္တေလာေနဖို႔အတြက္ ျပင္ဆင္ေနရတာနဲ႔ အခ်ိန္ေတြကုန္ေနရတယ္။ကၽြန္ေတာ္
ျငီးေငြ႔တာ အ့ဲတာပဲ။တကယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ေသသြားရင္ ဘယ္ဘ၀ေရာက္မယ္မသိေပမယ့္ ဒီဘ၀ကေနေတာ့
လြတ္ေျမာက္သြားမွာ အမွန္ပဲ။ဒီဘ၀ၾကီးကို ကၽြန္ေတာ္ျငီးေငြ႔ေနျပီ။အထူးသျဖင့္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ေပါ့။ဘာေၾကာင့္
လဲဆိုေတာ့ အဓိပၸါယ္မရွိတဲ့ အလုပ္ေတြလုပ္မိေနလို႔ပဲ။ဘ၀ကို အဓိပၸါယ္ရွိေအာင္ မေနတတ္ေသးသေ႐ြ႕
ကၽြန္ေတာ္ဒီလိုခံစားေနရဦးမွာပဲ။ဘ၀ရဲ့အဓိပၸါယ္ဆိုတာ ဘာလဲ။အခုထက္ထိ ကၽြန္ေတာ္မသိေသးဘူး။သိဖို႔
ေတာ့ၾကိဳးစားေနပါတယ္။တကယ္ေသခ်ာသိလာတဲ့တေန႔မွာ ကၽြန္ေတာ္ေသခ်င္ပါဦးမလားေတာ့ မသိဘူး။
ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ေသခ်င္တဲ့စိတ္ကို ခဏခ်ိဳးႏွိမ္ထားရတယ္။လုပ္စရာရွိတာေလးေတြ၊လုပ္သင့္တာေလး
ေတြ၊လုပ္လို႔ရမယ့္ဟာေလးေတြ၊လုပ္ေပးရမယ့္ဟာေလးေတြ လုပ္ရင္း ဘ၀ဆိုတဲ့အရာကို ဆံုးေအာင္ေလွ်ာက္
မယ္။ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ ဘ၀ဆိုတဲ့ဟာက ေသေသခ်ာခ်ာျမည္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ နည္းနည္းခါးတယ္။
တခုလံုးဆိုရင္ေတာ့ မေျပာတတ္ေသးပါဘူး။အရသာစံုမွာေတာ့ အမွန္ပဲထင္တယ္။ေျပာရရင္ေတာ့ ေသခ်င္တာ
ေတာင္ ေသလို႔မရေသးတဲ့ဘ၀ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ စိတ္ပ်က္ဖို႔ေကာင္းသလဲ။အင္းေလ တေန႔ေန႔ေတာ့
မေသခ်င္ပါဘူးဆိုလည္းေသရမွာပါ။အဲ့ဒီေန႔က်ရင္သာ ျပင္ဆင္ျပီးျဖစ္ပါေစေလ။