ေမွာင္ေနလို႔မ်ားမလင္းတာလား
မလင္းလို႔ကိုေမွာင္တာလား
(ငါကိုယ္တိုင္ကမကြဲျပားဘူး)
ျမင္ေနရတဲ့အျမင္ရယ္
ၾကားေနရတဲ့အၾကားရယ္
သိေနရတဲ့အသိရယ္
လုပ္ေနရတဲ့အလုပ္ရယ္
အခ်ိဳးအဆက္က်/အခ်ိပ္အဆက္မိရဲ့လား
(ငါကိုယ္ငါမသိဘူး)
အရာရာဟာပံုမွန္အတိုင္းပါပဲ
(ငါ့ကိုယ္ငါဖ်ားေယာင္းတယ္)
ေန႔စဥ္လူမႈဘ၀ဟာပံုစံခြက္ထဲကလို
(ငါ့ကိုယ္ငါဆင္ေျခေပးတယ္)
ငါ့ဟာလူထဲကလူတေယာက္လိုရွင္သန္
(တခါတေလေတာ့ငါျငီးေငြ႔တယ္)
မနက္ဖန္မ်ားစြာကိုေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ထားတယ္
(တကယ္ေတာ့စိတ္ကူးယဥ္တာပါ)
3 comments:
ကဗ်ာေလးက အေတြးေလး ေကာင္းလိုက္တာ...ေမွာင္ေနလို႕ မလင္းတာလား လင္းေနလို႕ မေမွာင္တာလား ..
ကဗ်ာတစ္ခုလံုး သီကံုးထားတဲ့ စာလံုးေလးေတြက စဥ္းစားစရာအမ်ားၾကီး ပါသြားတယ္ေနာ္
မ်ားမ်ားေရးပါ အားေပးေနမယ္
အေရးသားေတြ ေကာင္းတယ္ဗ်ာ
အားေပးတယ္ ေကာင္းတယ္
ေမာင္ဥာဏ္ေရ...ကဗ်ာေလးကို ေလးနက္စြာ ခံစားသြားပါတယ္..
Post a Comment