ယေန႔လစာထုတ္ရက္္မို႔ ညီမင္း၏စိတ္ထဲတြင္တက္ၾကြေနသည္မွာအမွန္။
လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္မ်ားလည္း သူ႔ကဲ့သို႔ပင္ရႊင္လန္းတက္ၾကြေနမည္ဟု ညီမင္းေတြးမိသည္။
မည္သူမဆို လစာထုတ္ရက္တြင္စိတ္ရႊင္လန္းၾကမည္ပင္။ကိုယ္တတ္ထားသည့္
ပညာ၊ကိုယ့္အရည္အခ်င္းႏွင့္ ထိုက္တန္ေသာလစာမို႔ ညီမင္းမက္ေမာသည္။
တလစာအသံုးစားရိတ္ႏွင့္အိမ္၏လိုအပ္ခ်က္မ်ားကိုျဖည့္တင္းရန္ေငြ တနည္းအားျဖင့္
တလလံုးလံုး သူေခြၽးႏွင့္ရင္းခဲ့ေသာ သူ႕ေခြၽးနည္းစာသည္ ယေန႔ရရွိေတာ့မည္ျဖစ္သည္။
ထိုေၾကာင့္ ညီမင္းေပ်ာ္ေနပါသည္။
မိသားစု၃ဦးတည္းရွိေသာေၾကာင့္ အသင့္အတင့္ေခ်ာင္လည္ၾကသည္။အိမ္ေထာင္ဦးစီးျဖစ္ေသာ
ညီမင္းသည္ အစိုးရ၀န္ထမ္းတဦးျဖစ္သည္။အိမ္ရွင္မျဖစ္ေသာအႏွင္းသည္ ညီမင္း၏လစာနွင့္
ေလာက္ငွေအာင္သံုးစြဲေသာေၾကာင့္ ေခ်ာင္လည္ၾကျခင္းျဖစ္သည္။ဒါေတာင္မွ ယခုေနေသာ
အိမ္ကို ညီမင္း၏အမထံမွ ပိုက္ဆံအနည္းငယ္ေခ်းငွားျပီး ၀ယ္ထားျခင္းျဖစ္သည္။
ညီမင္း၏အမက မဂၤလာလက္ဖဲြ႔အျဖစ္ေပးေသာ္လည္း မာနၾကီးေသာညီမင္းက ပိုက္ဆံစုျပီး
ျပန္ေပးေလသည္။အႏွင္းသည္လည္း သူတပါးဥစၥာကို အလကားရယူလိုသူမဟုတ္ေပ။သူတို႔
မိသားစုသည္ မခ်မ္းသာေသာ္လည္း အပူအပင္နည္းျပီး ေပ်ာ္႐ႊင္ခ်မ္းေျမ့ေသာ မိသားစုေလးျဖစ္သည္။
႐ံုးဆင္းေသာအခါ ညီမင္းသည္ အိမ္ကိုတန္းျပန္လာေလ့႐ွိသည္။ယေန႔လည္း႐ံုးဆင္းဆင္းျခင္း
အဆင္ေျပသည့္ကားႏွင့္ ျပန္ခဲ့ေလသည္။အရင္ေန႔မ်ားလို သိပ္မက်ပ္ေသာကားကိုပင္ မေ႐ြးေတာ့။
ကားေပၚတြင္ တိုးရင္းေ၀ွ႔ရင္းကပင္ ညီမင္းေတြးေနမိသည္။ရေသာလစာအား မည္သို႔စီမံသံုးရမည္။
အမျဖစ္သူအား ေပးရန္မည္မွ်က်န္ေသးသည္။သားျဖစ္သူအား တခုခု၀ယ္ေပးခ်င္သည္။အႏွင္းအား
အ၀တ္သစ္၀ယ္ေပးခ်င္သည္။အႏွင္းသည္ အ၀တ္သစ္မဆင္ရသည္မွာၾကာေခ်ျပီ။ကိုယ့္အေတြး
ကိုယ့္စိတ္ကူးႏွင့္မို႔ ကားက်ပ္သည္ကိုပင္ ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္ျဖစ္သြားသည္။
ဆင္းရမည့္မွတ္တိုင္ကို စပါယ္ယာေအာ္သံၾကားမွ ညီမင္းသတိ၀င္လာသည္။တိုးရင္းေ၀ွ႔ရင္းႏွင့္ အိတ္ကို
သတိထားမိေတာ့ ခြဲခံထားရသည္။လစာမွာမရွိေတာ့ေပ။ခါးပိုက္ႏႈိက္ခံရေၾကာင္း ညီမင္းေအာ္ေလရာ
စပါယ္ယာက မည္သူမွေပးမဆင္းေတာ့ပဲ ဒ႐ိုင္ဘာအား ရဲစခန္းသို႔ေမာင္းခိုင္းေလသည္။ဘာလုပ္လို႔
ဘာကိုင္ရမွန္း သူမသိေတာ့။႐ွက္ျခင္းႏွင့္ေဒါသတို႔က ညီမင္းကိုၾကီးစိုးထားေလသည္။
အံကိုတင္းတင္းၾကိတ္၍ အသားတဆတ္ဆတ္တုန္ကာ ရဲစခန္းသို႔ ညီမင္းေရာက္ေလသည္။
စခန္းသို႔ေရာက္ေသာအခါ ဒ႐ိုင္ဘာကဆင္း၍ တာ၀န္က်အရာ႐ိွကို အေၾကာင္းၾကားသည္။ရဲအ
ရာ႐ွိက ညီမင္းကို အရင္ဆင္းေစ၍ ျဖစ္ပံုေမးသည္။ရဲသားမ်ားက ကားေပၚမွလူမ်ားကိုတေယာက္
စီဆင္းေစ၍ ႐ွာေဖြေလသည္။မေတြ႔သျဖင့္ ကားေပၚတြင္ဆက္လက္႐ွာေဖြရာလည္း မထူးျခားေပ။
ခါးပိုက္ႏႈိက္သည္ မည္သည့္အခ်ိန္ကတည္းက ႏႈိက္ယူ၍လစ္ေလသည္မသိေပ။တာ၀န္က်အရာ႐ွိ
က ညီမင္းႏွင့္ ကားသမားမ်ားကို စခန္းတြင္းေခၚ၍ တိုင္ခ်က္ဖြင့္သည္။တာ၀န္က်အရာ႐ွိ ေမးေသာ
အရာမ်ားကိုေျဖ၊တိုင္ခ်က္အတြက္ လိုအပ္သည္မ်ားကို ျဖည့္စြက္ျပီးေနာက္ အိမ္ျပန္လာခ်ိန္သည္ပင္
ေမွာင္စပ်ိဳးေနျပီျဖစ္သည္။
အႏွင္းႏွင့္သားသည္ ညီမင္းျပန္အလာကိုေစာင့္ေမွ်ာ္ေနၾကသည္။ပံုမွန္ျပန္ေရာက္ခ်ိန္ထက္ေက်ာ္လြန္၍
ေမွာင္လာေသာအခါ အႏွင္းစိတ္ပူလာသည္။ညီမင္းသည္ဒီလိုတခါမွေနာက္မက်ဘူးေပ။ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနဆဲ
ညီမင္းျပန္ေရာက္လာေလသည္။ညီမင္း၏မ်က္ႏွာကို ၾကည့္ကတည္းက တစံုတခုျဖစ္လာမွန္း အႏွင္းသိ
လိုက္သည္။အိမ္ေပၚေရာက္ေသာအခါ စိတ္ပ်က္ေသာ အမူအရာႏွင့္ ညီမင္းထိုင္သည္။သက္ျပင္းလည္း
ခဏခဏခ်သည္။သားကမုန္႔ပါလားေမးသည္ကိုပင္ျပန္မေျဖ။ေခါင္းသာရမ္းျပေလသည္။ဘာမ်ားျဖစ္သလဲ
ဟုစိုးရိမ္စိတ္ႏွင့္ အႏွင္းေမးေလေတာ့သည္။
“အကို မ်က္ႏွာလည္းမေကာင္းပါလား၊ဘာမ်ားျဖစ္လာသလဲ အကိုရယ္၊အႏွင္းကိုေျပာပါ အႏွင္းစိတ္ပူလို႔
ပါ အကို”
“အကိုခါးပိုက္ႏႈိက္ခံရတယ္ အႏွင္း၊ခုရဲစခန္းကျပန္လာတာ”
“ဘယ္လိုျဖစ္ရတာလဲ အကိုရယ္၊ဒီေန႔လစာထုတ္ရက္ဆိုေတာ့ ...”
“ဟုတ္တယ္ လစာအကုန္ပါသြားလို႔ အကိုစိတ္ညစ္ေနတာ”
“ျဖစ္မွျဖစ္ရေလ အကိုရယ္”
“အကိုအသံုးမက်တာပါ ကားေပၚမွာအကို အေတြးလြန္သြားလို႔ ခုလိုျဖစ္ရတာ အကို႔အျပစ္ပါ အႏွင္း”
“ျဖစ္ျပီးသြားျပီပဲ အကိုရယ္၊စိတ္မေကာင္းမျဖစ္နဲ႔ေတာ့၊ေဒါသလည္းမထြက္ေနနဲ႔ေတာ့ေနာ္၊၀ဋ္ေၾကြး
ပါလို႔ ဆပ္လိုက္ရတယ္ပဲ သေဘာထားလိုက္ပါေတာ့ အကို”
“ဒါေပမယ့္အႏွင္းရယ္၊လစာအကုန္ပါသြားေတာ့ ဒီလအသံုးစားရိတ္ ဘယ္လိုလုပ္ၾကမလဲ၊အကို အဲ့ဒါ
ကိုေတြးျပီး ကိုယ့္ကိုကိုယ္ေဒါသျဖစ္ေနတာ”
“အႏွင္းရဲ့ဆြဲၾကိဳးေလးကိုေရာင္းလိုက္တာေပါ့ အကို”
“ဒါကအႏွင္းရဲ့မိဘေတြဆင္ထားတာေလ၊ဒီလိုလုပ္လို႔ ဘယ္ေကာင္းမလဲ”
“ရပါတယ္အကိုရယ္၊လိုအပ္လို႔ပဲဟာ၊အႏွင္းမိဘေတြက ဘာမွေျပာၾကမွာ မဟုတ္ပါဘူး၊အကိုလည္း
ပင္ပန္းလွျပီ၊ခဏနားျပီးေရခ်ိဳးေတာ့၊အႏွင္းထမင္းပြဲျပင္ထားလိုက္မယ္”
ညီမင္းေရခ်ိဳးေနစဥ္ သားကအႏွင္းကိုေမးသည္။
“ေမေမ၊ေဖေဖ ဘာျဖစ္လာတာလဲဟင္”
“သားေဖေဖ ခါးပိုက္ႏႈိက္ခံရလို႔”
“ခါးပိုက္ႏႈိက္ဆိုတာ ဘာလဲေမေမ”
“ခါးပိုက္ႏႈိက္ဆိုတာ အလုပ္ေကာင္းေကာင္းမလုပ္ပဲ သူမ်ားပစၥည္းကို အလကားလိုခ်င္လို႔ ခိုးတဲ့သူေပါ့
သားရယ္၊သူက သားေဖေဖပိုက္ဆံကို ခိုးသြားလို႔ သားေဖေဖစိတ္ညစ္ေနတာ၊သားအတြက္လည္း
မုန္႔မ၀ယ္လာႏိုင္ေတာ့ သားလဲစိတ္မေကာင္းျဖစ္ရတာေပါ့၊ဟုတ္လားသားေလး”
“ဟုတ္တယ္ေမေမ”
“ဒါဆိုသားမွတ္ထားေနာ္၊လူဆိုတာ ဘယ္ေတာ့မွ သူမ်ားပစၥည္းကို အလကားမလိုခ်င္ရဘူး၊သူမ်ားပစၥည္းကို
မခိုးရဘူး၊ငရဲၾကီးတတ္တယ္၊ၾကားလား”
“ဟုတ္ကဲ့ေမေမ၊သား ဘယ္ေတာ့မွ သူမ်ားပစၥည္းကို အလကားမလိုခ်င္ပါဘူး၊သူမ်ားပစၥည္းကို မခိုးပါဘူးေမေမ”
“သားက လိမၼာတယ္၊လာ သားေဖေဖ ေရခ်ိဳးျပီးရင္ ထမင္းစားၾကမယ္”
ထိုေန႔ညက သားကို သူမ်ားပစၥည္းခိုး၀ွက္ယူလို႔ ဒုကၡေရာက္ေသာသူေတြအေၾကာင္း အႏွင္းေျပာျပသည္။
သည္ေန႔ ေက်ာ္မင္းအလုပ္ျဖစ္သည္။လစာထုတ္ရက္မို႔ ျမိဳးျမိဳးမ်က္မ်က္ကေလး ရလိုက္သည္။အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့
မိန္းမက အဆင္ေျပရဲ့လားေမးသည္။ေက်ာ္မင္းမေျဖ။ပိုက္ဆံတ၀က္ကိုေပးလိုက္ေတာ႔ သူ႔မိန္းမေပ်ာ္သြားသည္။
၀ယ္လာေသာ ေခါက္ဆြဲေၾကာ္မ်ားကို ပန္းကန္ထဲထည့္ခုိင္းျပီး သူ႔ညီမႏွင့္ သားနဲ႔သမီးကိုေခၚသည္။သူ႔မိန္းမက
ခ်ဲထီထိုးရန္တိုင္ပင္သည္။သူ႔မိန္းမက ခ်ဲထီ၀ါသနာၾကီးသည္။ထို႔ေၾကာင့္ပိုက္ဆံကို အကုန္ေပး၍မျဖစ္။ေတာ္ၾကာ
အလုပ္ကမျဖစ္၊ပိုက္ဆံကမရွိလွ်င္ ခက္မည္။ေက်ာ္မင္းညီမမိျဖဴက ဆယ္တန္းေက်ာင္းသူျဖစ္သည္။
စားေသာက္ျပီးေသာအခါ ကေလး၂ေယာက္ႏွင့္သူ႔ညီမကို မုန္႔ဖိုးေပးသည္။ကေလး၂ေယာက္က ေပ်ာ္သြားေသာ္
လည္း မိျဖဴကမယူေပ။ေက်ာ္မင္းက အတင္းေပးေသာ္လည္း မိျဖဴက “ကိုၾကီးေပးတဲ့ ပိုက္ဆံကို မိျဖဴ
မယူခ်င္ပါဘူး ကိုၾကီးရယ္”ဟုျငင္းေလသည္။“ဘာျဖစ္လို႔လဲ ညီမေလးရဲ့”ဟုေက်ာ္မင္းကေမးေလရာ
“ကိုၾကီး ပိုက္ဆံကိုဘယ္လို႐ွာသလဲဆိုတာ မိျဖဴသိေနလို႔ မယူခ်င္တာ”
“ပိုက္ဆံဘယ္လိုရရ နင္သံုးလို႔ရရင္ျပီးေရာမဟုတ္လား”
“မဟုတ္ေသးဘူး ကိုၾကီးဘာလုပ္တယ္ဆိုတာ မိျဖဴသိေနတယ္၊မေျပာသာလို႔မေျပာတာ၊တကယ္ဆို
မလုပ္ေစခ်င္ဘူး”
“နင္ဘာေတြေျပာေနတာလည္းမိျဖဴ၊ငါကနင့္အကိုပါ၊မိဘေတြမ႐ွိေတာ့ကတည္းက နင့္ကိုငါကပဲ
ေကၽြးေမြး ေက်ာင္းထားလာတာ၊နင္ငါ့ကိုဆရာမလုပ္နဲ႔”
“ဟုတ္ပါတယ္၊ကိုၾကီးေက်းဇူးေၾကာင့္ ဒီလိုေနရစားရတာပါ၊ဒါေပမယ့္မိျဖဴခံစားရတယ္၊ကိုၾကီးမသိလို႔
ေက်ာင္းမွာေရာ၊ရပ္ကြက္တဲမွာပါ ကိုၾကီးအေၾကာင္းကို သိတဲ့သူေတြက ႏွိမ္ၾကတယ္၊အထင္ေသးတဲ့
အၾကည့္ေတြနဲ႔ၾကည့္ၾကတယ္၊ကိုၾကီးမွာ သားသမီးေတြ႐ွိတယ္ေနာ္၊သိတတ္တဲ့အ႐ြယ္ေရာက္လို႔
သူတို႔အေဖက ခါးပိုက္ႏိႈက္ၾကီးဆိုတာသိသြားရင္ သူတို႔ဘယ္လိုေနၾကမလဲ”
“ျဖန္း”“ေတာ္စမ္းမိျဖဴ၊နင္ငါ့ကိုဆက္မေျပာနဲ႔”ေက်ာ္မင္း မိျဖဴကို မ႐ိုက္စဖူး ႐ိုက္လိုက္မိတယ္။
“႐ိုက္ပါကိုၾကီး၊ကိုၾကီးမ႐ိုက္ခင္ကတည္းက မိျဖဴရဲ့စိတ္ထဲက နာေနတာပါ၊တကယ္လို႔ ကေလးေတြ
သိသြားရင္ သူတို႔ကိုၾကီးကို ဘယ္လိုျမင္မလဲ၊ျငိဳျငင္ၾကရင္ဘယ္လိုလုပ္မလဲ၊ဒီလိုေနခဲ့၊စားခဲ့တာကို
လိပ္ျပာသန္႔ပါ့မလား၊ကိုၾကီးကိုဘယ္လို အထင္ၾကီးေလးစားၾကမလဲ၊ကိုၾကီးသူတို႔ကို ဘယ္လိုထိန္း
မလဲ၊ကိုၾကီးေတာင္ ခါးပိုက္ႏႈိက္ေသးတာပဲ၊သူတို႔ေတြလည္း လူဆိုးသူခိုးေတြ ျဖစ္ရင္ဘယ္လိုလုပ္
မလဲ ဟင္ကိုၾကီး” ေျပာရင္းႏွင့္ မိျဖဴငိုသည္။ေက်ာ္မင္းငိုင္ေတြသြားသည္။
“အကယ္၍ကိုၾကီးသာ အခုဖမ္းခံရရင္ ကိုၾကီးမိသားစု ဘ၀ပ်က္ျပီ။မလုပ္ပါနဲ႔ေတာ့ ကိုၾကီးရယ္၊
မိျဖဴေတာင္းပန္ပါတယ္၊ေကာင္းေရာင္းေကာင္း၀ယ္ေလးပဲ လုပ္စားပါ။စာေမးပြဲျပီးရင္ မိျဖဴလည္း
အလုပ္လုပ္မယ္။မိျဖဴေျပာတာကိုကိုၾကီးစဥ္းစားပါ၊ကေလးေတြကိုခ်စ္ရင္၊မိျဖဴကို သနားရင္
ဒီအလုပ္ကို မလုပ္ပါနဲ႔ေတာ့ ကိုၾကီးရယ္”
“ေတာ္ပါေတာ့ ညီမေလးရယ္၊ကိုၾကီးသိပါျပီ၊ကိုၾကီးကို အဲ့ဒီေလာက္မေျပာပါနဲ႔ေတာ့၊ညီမေလး
ေျပာတာကို ကိုၾကီးစဥ္းစားေနပါတယ္၊သြား ညီမေလးလည္း စာက်က္ေခ်ဦး၊ညီမေလးေျပာတဲ့
အတိုင္းျဖစ္ေအာင္ ကိုၾကီးၾကိဳးစားပါ့မယ္ေနာ္၊ညီမေလးေနာ္”
ထိုညက ေက်ာ္မင္းအိပ္မေပ်ာ္ပါ။တညလံုး အေတြးမ်ားႏွင့္ လူးလိွမ့္ေနသည္
.jpg)